ทุกก้าว คือทางเลือกของชีวิต

ทุกก้าว คือทางเลือกของชีวิต

มีคนบอกว่า.. ธรรมชาติให้ทางเลือกกับพวกเรา 

ให้โอกาสในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ทุกวัน ทุกๆเช้า 

ธรรมชาติถึงได้กำหนดให้ทุกคนต้องนอนหลับ 

เพื่อปิดท้ายวันด้วยการรีเซทร่างกายและจิตใจใหม่

น่าสนใจนะครับ ..คนจำนวนมาก เลือกใช้โอกาสนั้น ด้วยการยึดติดกับเมื่อวาน มากกว่า

อยู่กับปัจจุบัน

ไม่ได้บอกว่า.. ชีวิตที่ผ่านไปทุกวัน ต้องมีแต่เรื่องดีๆนะครับ 

คนเราเกิดมา มีชีวิตปกติ ก็ต้องมีทั้งเรื่องดี เรื่องร้าย 

มีโชคดี โชคร้าย มีเวลาสุข มีเวลาทุกข์ มีได้มา มีเสียไป 

มีสมหวัง มีผิดหวังกันทุกคน

สมัยพุทธกาล มีบันทึกเรื่องของนางปฏาจลา (ไม่แน่ใจเรื่องตัวสะกดนะครับ) ที่สูญเสียทั้ง

ทรัพย์สิน สามี ลูกๆ ไปพร้อมๆกัน เธอแทบเสียสติ เดินร้องไห้คร่ำครวญ ไปตามถนน

โชคดีที่เธอมีบุญเก่า ได้พบพระพุทธเจ้า 

เธอเข้าไปขอให้ทรงช่วยชุบชีวิตสามีและลูกๆของเธอกลับคืนมา

ท่านจึงทรงเตือนสติว่า.. ปฏาจลาเอ๋ย ถ้าเธอหาเมล็ดข้าวจากบ้านที่ไม่เคยมีใครสูญเสีย

บุคคลอันเป็นที่รักในครอบครัวเลย มาให้ตถาคตได้ ตถาคตจะทำตามคำขอของเธอ..

ผมเคยพูดถึง โลกธรรม 8 ว่าเป็นธรรมชาติที่เป็นความจริงคู่โลก 8 อย่าง ประกอบด้วย

ทางดี 4 อย่าง มียศ มีลาภ มีสุข มีสรรเสริญ ทางร้าย 4 อย่าง เสื่อมยศ เสื่อมลาภ เป็น

ทุกข์ และมีนินทา

ผมเชื่อสิ่งที่เคยอ่านจากที่ไหนสักที่ว่า ธรรมชาติ ให้ดวงตาสองดวงไว้ข้างหน้า เพื่อจะได้

มองไปข้างหน้า มากกว่าเหลียวมาข้างหลัง

แต่ธรรมชาติสร้างวิธีเดินไปข้างหน้าไว้น่าสนใจนะครับ 

พอดีวันนี้ ผมมีช่วงว่างที่ต้องยืนรออะไรบางอย่างนานพอควร เลยถือโอกาสทำความรู้สึกตัว

ในกิริยาเดิน ผมถึงเห็นว่า ทุกครั้งที่เราจะเดินไปข้างหน้า เราต้องยอมให้เท้าอีกข้างมันอยู่

ข้างหลัง

ถ้าไม่ยอมให้มีเท้านึงไว้ข้างหลัง เราจะเดินไปข้างหน้าไม่ได้เลย

และไอ้เท้าที่อยู่ข้างหลังนั่นแหละ เราต้องยอมทิ้งมันไป เพื่อจะสร้างก้าวใหม่ขึ้นมา ส่วนไอ้

ก้าวที่เป็นเท้าหน้า ไม่ช้า มันก็จะกลายเป็นเท้าหลัง เหมือนจะมีอนาคตใหม่ ก็ต้องปล่อย

อดีตที่อยู่ข้างหลังทิ้งไป วนเวียนเป็นวัฏจักรไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเดินไม่ไหว

ผมรู้ว่า ในบางเวลาของชีวิต เมื่อบางอย่างมันไม่เป็นไปอย่างที่เราคิด ไม่ดีอย่างที่ใจหวัง 

ไม่สมหวังในสิ่งที่ตั้งใจไว้ มันขมขื่น ไม่ใช่เล่น เหมือนเราเดินแล้วสะดุดยังไงยังงั้น

แต่เชื่อไว้นะครับ ถ้าเรายังเดินไหว ถ้าเราไม่หยุดเดิน 

ทุกอย่างก็จะเป็นแค่ก้าวๆหนึ่งในชีวิต ที่เราเดินผ่าน

สุขก็หนึ่งก้าว ทุกข์ก็หนึ่งก้าว เท่ากัน หนึ่งขณะจิตเท่ากัน

ปัญหาคือเรามักจะชอบอยู่กับความสุข ก้าวแล้วหยุด ไม่อยากเดินต่อไปไหน อยากให้มันอยู่

ตรงนั้นนานๆ

เวลาก้าวแล้วเจอทุกข์ ก็จมอยู่กับทุกข์นานๆ เหมือนเล่นมิวสิควีดีโอ ฝนตกกระจกแตก

ทั้งๆที่แค่ก้าวใหม่ไปเรื่อยๆ กลับบ้านนอน.. ตื่นมาก็วันใหม่แล้ว

อย่างที่บอก.. ไม่มีใครสมหวังในทุกครั้ง แต่ผมก็ไม่เชื่อว่าจะมีใครผิดหวังในทุกเรื่อง

แค่วางใจให้ถูก มีสติ ก็เชื่อได้ว่าคุณจะไม่ก้าวพลาดง่ายๆ จนตกหลุมพรางของความสมหวัง 

หรือผิดหวัง

เลือกหยุด เลือกเดินให้ถูกจังหวะ ให้พอเหมาะพอควร และมีสติไว้นะครับ

ส่งท้าย.. ด้วยเรื่องที่อาจจะไม่เกี่ยวกับหัวข้อโดยตรง 

อยากบันทึกไว้ว่า .. สำหรับใครที่มีคนทำให้คุณผิดหวัง ผมมีหลักอยู่ข้อนึงว่า..

We don't have to be friends but we don't have to be strangers. 

We don't have to be lovers but we don't have to hate each other.

นอนหลับฝันดี ทุกท่านนะครับ